HERKADEREN

VERBAAL HERKADEREN: DRIE TYPES

1.             Context-herkadering 

2.             Betekenis-herkadering 

3.             Inhouds-herkadering

CONTEXT-HERKADERING

Context-herkadering betekent dat je een ervaring of gedrag neemt die in eerste instantie vervelend, pijnlijk of ongewenst is. Dan laat je zien hoe dezelfde ervaring of gedrag positief is in een andere context. Een werknemer die geen risico’s durft te nemen, pietje precies en een controlefreak is, zal niet goed functioneren als manager, maar is uitstekend op zijn plek als accountant of controller.

Inhoud / gedrag blijft hetzelfde, verander de context (tijd/plaats/etc.). Stel jezelf de vraag:

“In welke context / situatie zou dit gedrag (wel) gepast of geschikt zijn of een positieve betekenis krijgen?”

BETEKENIS HERKADERING

Betekenis-herkadering betekent het veranderen van de betekenis van exact dezelfde situatie. Je gaat op zoek naar de positieve bedoeling van het gedrag. Bij een moeder die zich voortdurend zorgen maakt om haar kind, kun je opmerken dat ze dat uit liefde voor haar kind doet. Of je partner praat non-stop. Na betekenis-herkadering zou je kunnen zeggen dat hij een intelligent persoon is die veel heeft te vertellen.

Inhoud / gedrag blijft hetzelfde, door middel van “upchunken* verandert de betekenis. Stel jezelf vragen zoals:

“Wat kan dit gedrag nog meer betekenen?”

“Welke positieve bedoeling zou er achter dit gedrag kunnen zitten?”

“Wat heeft deze persoon (nog) niet opgemerkt waardoor een andere betekenis ontstaat en haar respons anders zal zijn?” 

INHOUDs-HERKADERING

Inhouds-herkadering is het veranderen van de inhoud, bijvoorbeeld door het veranderen van de submodaliteiten. Je verandert de manier waarop je iets ziet, hoort of ervaart. Een vervelende ervaring die recht voor je staat, groot, in kleur en bewegend verandert van impact wanneer je hetzelfde beeld stil zet, in zwart-wit, klein en rechtsonder in de hoek plaatst. 

 

VERBAAL HERKADEREN: HOE DOET JE DAT?

Er zijn verschillende mogelijkheden om verbaal te herkaderen. Bijvoorbeeld de volgende uitspraak: “Het gaat slecht met mijn studie en ik voel me verdrietig”.

–       Generaliseren: misschien voel je je over het algemeen wat verdrietig, maar op je studie is niets aan te merken.

–       Eigen verantwoordelijkheid benadrukken: misschien maken die gedachten je juist verdrietig.

–       Vragen naar waarden of criteria: wat is het belangrijkste van de studie dat volgens jou slecht gaat? 

–       Van doelstelling veranderen: misschien is het goed voor je om van studie te veranderen of te stoppen. 

–       Je een ander doel stellen: misschien kun je er iets (van) leren? 

–       Een metafoor aanbieden: het lijkt een beetje op leren lopen… 

–       De situatie herdefiniëren: dit verdriet duidt er waarschijnlijk op dat je gefrustreerd bent, omdat er op jouw opleiding te hoge eisen aan je worden gesteld. 

–       Downchunken: met welke onderdelen van de studie gaat het dan slecht? 

–       Upchunken: hoe voel je je over het algemeen? 

–       Voorbeelden van het tegenovergestelde: is het ooit slecht gegaan met deze studie zonder dat je daar verdrietig van werd? 

–       Positieve intentie: daaruit blijkt dat je deze studie serieus opvat. 

–       Een tijdskader aanbrengen: hoe lang duurt dit semester nog? 

Herkaderen betekent niet dat je de wereld door een roze bril bekijkt, zodat je denkt dat alles ‘eigenlijk’ goed is. Problemen verdwijnen niet vanzelf; ze moeten worden uitgewerkt en opgelost, maar naarmate je ze van meer kanten kunt benaderen, wordt de oplossing eenvoudiger.