“You better think, think about what you’re trying to do with me.. hey hey hey, think.. Let your mind go, let yourself be free!”. Met deze krachtige woorden wil Aretha Franklin duidelijk iemand aan het denken zetten over wat hij (of zij) The Queen of Soul aandoet. Zou Aretha haar muzikale aansporing ooit mindful hebben bekeken? Wat hebben we daar eigenlijk aan? Is mindfulness niet bedoeld om ons denken uit te schakelen? In welke situaties maakt mindful thinking nu écht verschil?

Mindful thinking: 5 situaties waarin het écht verschil maakt

“I ain’t no psychiatrist, I ain’t no doctor with degrees. It don’t take too much high IQ’s to see what you’re doing to me,” zo gaat de tekst van Think verder. Wie door de woorden heen luistert, hoort ook een gevoelstoon. Wat die precies zegt, is voor meerdere uitleg vatbaar, zelfs als je de complete tekst erop na slaat.
Het kan zijn dat Aretha een grens bereikt heeft. Swingend maakt ze iemand duidelijk dat ze een bepaald gedrag echt niet meer tolereert. Die ander ‘moet er maar eens over nadenken wat hij aan het doen is!’  Het kan ook zijn dat ze zich overgeleverd voelt aan de liefde, ‘Wat doe je me aan? Zonder jou kan ik niks meer! Waar is mijn vrijheid?’
Als we een van de populairste soulnummers uit de muziekgeschiedenis op deze manier bekijken, zijn we aan het denken. Ons hoofd vindt het maar wát interessant om hiermee bezig te zijn. Het liefst analyseert, decodeert, deduceert, induceert, reflecteert en reduceert het alles  altijd en overal tot hapklare rationele (pro)porties.
Muzikaal blijft er weinig over van het nummer na al dat denkwerk. Weg is het opzwepende ritme, ver te zoeken Aretha’s verhitte stem, een zachte dood gestorven de zelfverzekerde piano en veilig in hokjes gestopt het versterkende koor en de kordate trompetten.

Terwijl muziek is bedoeld om op te dansen!
Denken én de muziek blijven horen, dat is mindful thinking. Het is ‘bewustzijn over je gedachten’ of ‘nadenken over het denken’. Dat schept afstand tussen ons en die gedachten waardoor er ruimte ontstaat: om te voelen, om dingen anders te interpreteren, onze intuïtieve stem beter te horen enz. Normaal identificeren wij ons als vanzelfsprekend met alles wat er zich binnen in ons afspeelt. Een stokpaardje binnen meditatie en mindfulness is, ‘dat wij niet onze gedachten, gevoelens en ons gedrag zijn.’
Wie aan mindful thinking doet, schakelt zijn gedachten niet uit. Je kunt samensmelten met het moment en daardoor geen ‘denklast’ ervaren, maar de kans dat het gebeurt tijdens het dansen of beluisteren van muziek die je raakt is vele malen groter dan tijdens het ‘gewone denken’. Gewoon denken komt sowieso meestal neer op ‘alledaags piekeren’, die twee worden nogal eens door elkaar gehaald.

Piekeren, nadenken.. maakt het uit? Jij wil gewoon geen zorgen meer! Liefst nu! Mindful thinking helpt je daarbij. Als je er nog niet zo bekend mee bent: mindfulness is super praktisch en effectief. Het is zelfs té praktisch om verpakt te worden in abstracte en moeilijk te volgen redeneringen – of om afgedaan te worden als zweverig. Mindfulness gaat juist om aandacht en aanwezigheid (hoi, ben jij er nú echt bij?).
De manier waarop mindful thinking je uit je ‘automatische denken’ haalt is bijvoorbeeld door je bewust te maken van je lichaam.

De full bodyscan is een bekende mindfulness techniek waarbij je heel je lichaam, plekje voor plekje, aandacht geeft. Alsof je elke vezel onder een microscoop legt. Daar kunnen allerlei gedachten bij komen kijken; gedachten zijn als nieuwsgierige kinderen. Als je dat zó kunt gaan zien, verdwijnt de noodzaak om van al je gedachten af te willen komen.
Aanwezige, oplettende denkers nemen hun gedachten en gevoelens vooral waar – niet perse voor waar aan! Dat is in heel veel situaties heel erg handig; mindful thinking kan écht het verschil maken. Stel je maar eens voor hoe de wereld eruit zou zien als we allemaal wat kalmer, minder vooringenomen en meer open-minded zouden zijn!
Ik ga 5 persoonlijke ervaringen met je delen waarin mindfulness voor mij het verschil heeft gemaakt. Het zijn situaties, momenten, gevoelens en gebeurtenissen waar iedereen mee te maken kan krijgen, ook jij.  Als je bewust leeft, kom je erachter dat wij een enorme emotionele vervuiling veroorzaken. De pijn die onze gedachten en gevoelens kunnen veroorzaken wentelen we namelijk meestal (direct) af op een ander. Dat lijkt makkelijker dan mindful en kwetsbaar zijn. Met de nadruk op lijkt!

“Mijn intuïtie zegt, dat de tijd van Descartes echt voorbij is
want in mijn denken loop ik vast
als ik stil sta bij de dingen
die mijn hart mist

Verlichting is toch meer dan een verzamelnaam
voor lampen en tl-en, en een kaars voor mijn raam
Warmte is toch meer dan een deken, voor de kou.”

Uit het liedje: Dag Descartes // Nicole Pol

1. Irritatie, frustratie en onze levenslust: Why don’t you f#cking care!?!

Mindfulness kan echt het verschil maken bij kleine en grote irritaties en frustraties. Eerlijk gezegd, dat zijn er bij mij nogal wat. Correctie, dat wáren er bij mij nogal wat. Mijn top 3, in omgekeerde volgorde: 3) bepaald collega-gedrag bij een van mijn opdrachtgevers, 2) bepaald rijgedrag van medeweggebruikers en met stip op nummer 1) het gedrag en de houding van veel klantenservice-medewerkers van grote bedrijven! Als ik daar nú aan denk, zie ik direct beelden van een ‘behoorlijk gefrustreerd zelf’.
Als jij nu denkt dat ik altijd zen in de auto zit, zelfs als iemand me afsnijdt dan moet ik je teleurstellen – of gerust stellen. 😉 Ik kan nog steeds de witte strepen van de weg vloeken bij bepaald rijgedrag. Soms lijk ik wel een Italiaanse maffiabaas achter het stuur. Alleen weet ik nu waar mijn gevloek vandaan komt: een sterk gevoel van onveiligheid. Daardoor schrik ik enorm, dat gaat echt diep en die pijn wentel ik automatisch af. Tegenwoordig ben ik wel direct weer kalm, ik doe zelfs een compassievol schietgebedje voor de mafkees die me zo laat schrikken met zijn roekeloze of macho rijgedrag.

Met mindful thinking heb ik een belangrijk innerlijk proces in werking gezet die mijn irritatiegevoeligheid heeft verlaagd en mijn veerkracht en relativeringsvermogen heeft vergroot. Ik ben bewust geworden van gedachten, gevoelens en gedrag in voor mij irritante situaties. Als in een film kan ik nu naar mezelf kijken en precies zien hoé mijn opwinding tot stand komt, welke uitspraken mijn boosheid triggeren, welke onbewuste gevoelens er zijn – vaak onmacht – hoe ik mijn eigen frustratie versterk en hoeveel energie me dat kost wanneer ik daar geen regie op uitoefen.
Ook ben ik sterk gemotiveerd geraakt om mijn gedrag te veranderen omdat ik helder in-zie dat wát ik deed niet het gewenste effect had. Wat het wél deed: mijn humeur verpesten voor minimaal een paar uur en me moe(deloos) maken. Als je opgaat in je emoties is er geen ruimte om iets te kunnen concluderen of veranderen, je zit er middenin. Door aanwezig te zijn bij mijn eigen proces werd ik veel bewuster van wat ik aan het doen was, wat ik wilde, wat het resultaat was en dat het een niet matchte met het ander.
Het in-zicht in wáárom ik snel geïrriteerd was en dan eigenlijk als vanzelf overging in boos worden en  gefrustreerd zijn, bracht me in contact met mijn onmacht. Toen ik dat kon zien en het gevoel heb leren accepteren, kon ik beter kiezen of ik dat wéér wilde toelaten. Het kostte me zoals gezegd veel energie, zowel tijdens het telefoongesprek als de (vaak) uren daarna. Ik kon heel slecht weer úit het geïrriteerde gevoel en de frustratie komen. Soms was ik daardoor ook nog eens chagrijniger tegen mijn partner!

Frustratie kost ons direct onze levenslust en soms zelfs onze relatie(s). Als je onbewust je pijn voortdurend afwentelt op je omgeving maak je die omgeving gewoonweg stuk. Dat is slecht voor jezelf, voor anderen en voor je karma. Keep in mind dat de relatie met je dierbaren onbetaalbaar is en absoluut niet vervangbaar. De mooie verbinding die door mindful thinking kan ontstaan met totale vreemden is mooi meegenomen.
Mooi voorbeeld. Aan de supermarkt kassa hoor ik vaak mensen zuchten als er een ouder, trager iemand voor hen staat en zij haast hebben. Zo’n ongeduldige zuchter was ik ook. Tegenwoordig help ik de oudere dame of heer om de spullen op de band te krijgen of de boel aan de andere kant in te pakken. Zij zijn er vaak super blij mee, ik voel me nuttig en de boel stroomt sneller door. Ik begin ook vaker praatjes, dan beleef ik het wachten heel anders. Ik voel me ook sympathiek en dus veel beter.
Het afleren van ongewenst gedrag is gemakkelijker wanneer we ons verlangen naar wat we wél willen (zijn of doen) ervoor in de plaats zetten. Dat heeft twee enorme voordelen. 1) Het geeft concreet richting voor waar je naar toe ‘moet’, 2) Het wordt makkelijker om bijpassende vaardigheden te leren. Dus ‘ik wil niet meer onrustig zijn’ kun je het beste vervangen door ‘ik wil graag meer rust ervaren in mijn leven’.

Rust creëren is dan stap twee en dat kun je op heel veel manieren doen. Op fysiek vlak door te focussen op je ademhaling, veel te gaan wandelen in de natuur en spullen weg te doen. Op emotioneel vlak door je gevoelens beter te leren uiten, in te zien dat kwetsbaarheid een kracht is en ‘nee’ te leren zeggen. Op mentaal vlak zijn meditatie en mindfulness dé manieren om  sturing te gaan geven aan de verkeersdrukte in je hoofd, de opstoppingen en lange files in je energiebanen en de botsingen in je lichaam.
Andere vaardigheden die wij veelal moeten ontwikkelen om onze levenskwaliteit duurzaam te verhogen: leren gronden, patronen leren herkennen, ongemak leren verdragen, onszelf leren observeren zonder oordeel (vanuit liefde of neutraliteit), leren onze gedachten te delen, onze gevoelens te voelen en meer te uiten, volledige verantwoordelijkheid nemen voor ons eigen geluk, onze trots overwinnen, compassie en creativiteit ontwikkelen, ons lichaam anders leren inzetten, grenzen stellen of juist onze comfortzone uitbreiden enz.

2. Faalangst en onze diepere verlangens: Why are you so f#cking scared!?!

Bijna elke vrouw heeft er last van: faalangst. Het lijkt wel een gender afwijking! Dat het faalangstvirus vooral vrouwen treft, heeft naar mijn idee vooral te maken met hoe wij op cultuurniveau het mannelijke en het vrouwelijke zien, waarderen en benaderen. Wat faalangst zéker is: super onhandig te combineren met ambitie, creativiteit en afwijkende ideeën. Het is alsof je in een auto zit en tegelijkertijd het gaspedaal en de rem induwt vanuit angst voor een mogelijke mislukking!
Onze faalangst ziet meteen alle beren op de weg en is f#cking fanatiek in het uitwerken van rampscenario’s. Een van mijn favoriete (inner mental) scripts: “Het idee slaat vast niet aan, het is te gewaagd, mensen gaan me een loser vinden, ik daal in achting bij mijn netwerk, dan krijg ik minder opdrachten en genereer minder inkomsten, dan raak ik mijn huis kwijt want dat moet ik eerst ‘opeten’, daar gaat mijn zelfrespect, weet je.. misschien moet ik dit nú nog niet doen, volgens mij is de tijd nog niet rijp.”

Er zijn heel wat ideeën, wensen, doelen en verlangens op de plank blijven liggen omdat ik mijn faalangst aan het stuur heb laten zitten. Dat verstevigde de positie op de rem, gas geven deed ik eigenlijk alleen in mijn hoofd. Wat ik ook vaak deed: van auto wisselen, dus van het ene goede idee op het andere overgaan – om uiteindelijk Briljant Idee Nummer Vijf ook maar in de ijskast te stoppen. Het goede nieuws is dat nu ik mijn faalangst onder controle heb bijna alle ideeën nog bruikbaar zijn!
Omgaan met faalangst is een kwestie van mindset en framing, en dus van mindful thinking. Onze angstgevoelens kunnen echter zo overweldigend zijn dat we in de overlevingsstand gaan in plaats van onze auto ‘in de vrij te zetten’. Sterke gevoelens sluiten ons af van ons ‘gezonde verstand’ en werpen ons terug op oerinstincten. Op dat soort momenten hebben we vooral behoefte aan veiligheid en bescherming, risico’s nemen is onveilig.
Een te grote drang naar veiligheid houdt ons klein en maakt ons leven meestal minder betekenisvol en spannend. Af en toe moéten we die comfortzone vergroten, onze angst ‘gedag’ zeggen (hallo angst!) en gewoon verder lopen. Mindful thinking vergemakkelijkt dat omdat… 1) We doorkrijgen dat het om een patroon gaat (dat houdt zichzelf nu eenmaal in stand), 2) Omdat we meer keuzevrijheid gaan ervaren en 3) Creatiever worden in het vervangen van onze versleten mindware door een frisse update (we zien meer opties). Dat verandert ons gevoel, we gaan dingen anders doen, dat beïnvloedt weer het resultaat!

Als gevoelens ons echter overweldigen, is het heel fijn en verstandig om eerst de sterke lading eraf te halen. Dit kunnen we (laten) doen met bijvoorbeeld NLP-oefeningen. Natuurlijk helpt het beoefenen van meditatie en mindfulness enorm, zeker op de langere termijn. Daardoor leren we op Expeditie Binnenwereld te gaan zonder te oordelen en via níet ingrijpen. Het Taoïsme noemt dit Wu wei – niet handelen.
Ironisch genoeg ontwikkelen we juist door loslaten – of liever: laten zijn – grip op onze angst en andere gevoelens waar we veel last van hebben. Angst, verdriet, boosheid, frustratie, afschuw, schaamte – en alle bestaande gevoelsvarianten – kunnen dan zelfs bondgenoten en vrienden worden die ons de weg tonen naar onze power, passie en pleasures en naar meer vrijheid, vernieuwing en verandering.

3. Misverstanden en (innerlijke) conflicten: Why don’t you f#cking listen!?!

Een belangrijk levensgebied waarbij mindful thinking – en dan feeling en acting! – het verschil maakt is in onze communicatie. Met name bij het (voorkomen van) misverstanden en conflicten, ongeacht waar ze plaatsvinden: op het werk, thuis, in de winkel, op de sportschool, de school van onze kinderen, in onszelf of elders. Ga eens na wat dat zou betekenen voor het omgaan met elkaar en ons gevoel van veiligheid!
Menselijkere omgangsvormen staan volgens mij op ieders verlanglijst en ‘things-that-need-to-change-memo’. Het ironische is dat wij de verandering die wij willen ervaren zélf eerst in praktijk moeten brengen. Cliché maar waar: verander de wereld, begin bij jezelf. Pas als er ín ons iets verandert, verandert de buitenwereld mee. Dat is wat mindful thinking en meditatie me hebben geleerd; het is de meest waardevolle manifestatie-les die ik ken.
“Er is geen weg naar vrede, vrede IS de weg,” zei Ghandi.

Als wij verlangen naar meer vriendelijkheid en begrip zullen we zelf meer moeten glimlachen en begrip moeten tonen, júist tegen mensen die niet aardig doen tegen ons en die ons niet lijken te begrijpen. Dat klinkt de meeste mensen heel naar en onrechtvaardig in de oren! Het druist tegen onze cultuur in – niet te verwarren met: tegen onze natuur in. Het voelt als buigen, dat doen wij Westerlingen doorgaans niet graag.
Mooi voorbeeld. Ik kom uit Heerlen, vroeger de nummer één drugstad van Nederland, gelegen in het Zuiden van Limburg. Ik herinner me nog goed hoe ik op een dag door een winkelstraat liep, glimlachend want ik had goede zin.

Mijn ogen en die van een Duitse junk kruisten elkaar, waarop hij op dreigende toon zei: “Was lachst du denn, du blöde Kuh!?!” – vrij vertaald: Wat lach je nou, stom wijf!?!
Natuurlijk had ik me geïntimideerd kunnen voelen, verontwaardigd door kunnen lopen en terug kunnen schelden. In plaats daarvan koos ik er 1) bewust voor om mijn humeur niet te laten verpesten en 2) om hém iets te laten zien over vriendelijkheid. Laatste was wat pedant maar het werkte. Ik antwoordde: “Freundliche Leute lachen zu einander” – vertaald: Vriendelijke mensen lachen naar elkaar.
Het was prachtig om zijn reactie te zien! Er verscheen instant een glimlach op zijn gezicht, even was ik bang dat hij me zou komen knuffelen. Dit soort momenten beleef ik vaak, puur omdat ik mijn eigen gedachten en gevoelens snel kan waarnemen. En omdat ik mezelf en anderen train (en me laat trainen) om te groeien in (zelf)liefde, empathie en (zelf)compassie – en mediteer op fysieke gebieden als het hart, de buik en de longen.  

Conflicten ontstaan altijd doordat wij mensen verschillend over iets denken, maar ze worden in stand gehouden doordat wij aan precies hetzelfde vasthouden: ons eigen gelijk. Op het moment dat wij een gevecht loslaten en de strijdbijl begraven, hebben we de ander niet meer nodig om iets voor ons op te lossen of goed te maken. Dan hebben we innerlijk vrede gevonden, dat is aanstekelijk.
Ik deel een tweede, extremer voorbeeld van hoe ‘het mindfulness medicijn’ kan doorwerken bij een mogelijk conflict. Ik heb jaren in een hartmeditatiegroep gezeten. Daardoor raakte ik bevriend met de meditatieleraar. Op een dag voelde ik dat het tijd was om mijn eigen groep op te zetten, ik was niet van plan te stoppen bij mijn leraar. Toch werd ik gedwongen dat te doen omdat ik door haar ‘ineens’ uit de meditatiegroep werd gezet.
Wat ik precies gezegd of gedaan had waardoor ik niet langer welkom was, weet ik niet. De uitzetting werd mij per mail medegedeeld, zonder verdere toelichting. Ik weet wel nog precies wat er in mij gebeurde, omdat ik zó aanwezig was dat ik mijn gedachten kon zien, mijn gevoelens kon ervaren en alles er kon laten zijn. Verbijstering, verdriet, blijdschap en berusting volgden elkaar in snel tempo op.
Blijkbaar was ik op een bepaalde manier rijp om een leraar te zijn want ik zat erbij en ik keek ernaar. Zonder oordeel, onthecht en toch oprecht geraakt en ontroerd. Met één mailtje verloor ik een belangrijke lerares en een dierbare vriendin. De week erna ben ik mijn eigen groep gestart, we zijn nu anderhalf jaar bij elkaar. Voor mijn ontwikkeling en die van mijn ‘Boeddha babes’ een wezenlijke beslissing die ons verdiept en verrijkt.

4. Liefde en onze relaties: Why don’t you -#*!?*##- love me!?!

In de liefde heb ik een geschiedenis die allesbehalve saai en niet zo fraai is. Als kind heb ik een aantal liefdestrauma’s heb opgelopen. Het belangrijkste gevolg was een ingewikkelde hechtingsproblematiek en dus veel ‘mislukte relaties’.

Om een lang verhaal kort te maken: door duurzaam zelfonderzoek, steeds betere zelfzorg en conscious creation heb ik in september 2015 de liefde van mijn leven ontmoet: moi! Twee maanden daarna ontmoette ik de liefste, mooiste, meest attente, slimme, zorgzame, levenslustige, humorrijke en avontuurlijkste man die ik me kan voorstellen. We kennen elkaar al veel langer dan die ontmoeting – hij heeft me in 2005 geholpen op het ondernemerspad. Eind 2016 sloeg er wederzijds een vonk over, onverwacht en tegelijkertijd niet. Ik had mezelf immers gevonden op hart- en zielsniveau. In een holotropische ademsessie had ik zeer intens een partner gevisualiseerd, gevoeld en ‘naar me toe getrokken’.

In juli 2017 zijn we anderhalf jaar bij elkaar en nog knetter verliefd.
Hoe fijn en euforisch het aangaan van deze liefde met deze man ook was, direct kwamen mijn oude patronen weer om de hoek kijken. Ik had soms zulke heftige onprettige gevoelens die mij overweldigden, ondanks al mijn meditatie en mindfulness ervaring. Ik zocht meteen extra hulp, via cognitieve gedragstherapie ben ik opnieuw in mijn geschiedenis gedoken. Dit keer niet om stukken en gevoelens te herbeleven en ze ‘los te laten’, maar juist om er met veel meer afstand naar te kunnen kijken. In de uitwerking verschilt cognitieve gedragstherapie niet van mindfulness: er ontstaat ruimte en keuze in ons gedrag.
Dat mijn reguliere technieken niet werkten, kwam door de traumalading. Ik was te bang dat het me in mijn eentje niet zou lukken om mijn gevoelens te beheersen; in het verleden was dit rondom liefdesthema’s ook nooit gelukt. Dat wilde ik niet riskeren met deze fantastische man. In het verleden was ik trouwens ook te bang en te trots om (snel) om hulp te vragen – dan vond ik mezelf zwak en afhankelijk. Ook op dat thema zit voor mij een trauma (ik heb ook een burn-out gehad toen ik 28 jaar was).
Juist dankzij al mijn meditatieve, emotionele en spirituele zelfonderzoek ben ik me bewust geworden van mijn destructieve patronen. Daardoor kan ik nu sneller handelen en de juiste hulp toelaten wanneer ik dat nodig vind. Zelfkennis is zó belangrijk voor onze groei en ontwikkeling maar alleen daarmee redden we het niet. Stappen zetten om ons gedrag te veranderen is andere koek en onmisbaar. Onze mind, gevoelens en ons gedrag beïnvloeden elkaar sterk: wie mindful met zichzelf omgaat zal meer vertrouwen, motivatie en ontwikkelingsgemak ervaren.

5. Zelfrealisatie en onze groei: Why don’t you f#cking manifest!?!

Tot slot, mindfulness makes all the difference op het vlak van zelfrealisatie en manifestatie. Zonder was ik gewoonweg niet zover gekomen. Met ‘ver’ bedoel ik in eerste instantie vooral de manier waarop ik het leven – en alles daarin: mijzelf, andere mensen en situaties –  tegemoet kan treden: beschouwend, open, kwetsbaar, integer, liefdevol, respectvol, dankbaar, met humor, moedig, daadkrachtig, communicatief, creatief en met compassie.
Daarnaast bedoel ik met ‘ver’ de manier waarop ik ver-ander. Ik blijf mezelf ontplooien. Door nieuwgierig te blijven en mezelf uit te dagen, blijf ik groeien, spelen en ontdekken. Ooit zat ik volledig op slot, ik was een oester en durfde niets. Toch ben ik van een bang, in zichzelf opgesloten schelpdier uitgegroeid tot een Durfkrachtig en open zoogdier mét hart, podium presence en een talent voor communicatie. Als ik terugkijk op mijn leven denk ik, ‘wat een Wonderlijke ontwikkeling heb ik meegemaakt!’
Mindful thinking heeft een wezenlijke rol gespeeld in het realiseren van mijn persoonlijke en professionele dromen. In het volgen van mijn hart, het vinden van mijn missie en het ontmoeten en samen kunnen zijn met mijn ‘lief’. ‘Mindful’ en ‘meditatief’ zijn net als ‘verbitterd’ en ‘respectvol’ manieren – of grondhoudingen – om midden in het leven te kunnen staan. Als ‘states of mind’ helpen ze me om steeds meer in een ‘state of feeling, knowing and being’ te komen. Daar (in het zijn) is alles te vinden wat we nodig hebben.

Alleen in volledige presence en de acceptatie van mezelf en de omstandigheden vind ik de rust, de verbinding, de vreugde, de echtheid, de antwoorden, de liefde en de rijkdom die ik zoek. Alleen in bewust zijn kan ik me, als hoog-gevoelig mens, staande houden te midden van de vele (intense, onrustige en gewelddadige) orkanen, stormen en onweersbuien in en om mij heen. Alleen door te kijken zonder veroordeling, ervaar ik het leven (en daardoor mezelf) als hartelijk, zinvol en betekenisvol.
Meditatie en mindfulness zijn veel meer dan een overlevingsstrategie; ze zijn een IK-LEEF-FILOSOFIE! Ze beïnvloeden de levenskwaliteit – door ons te helpen meer te relativeren en genieten. Ze beïnvloeden onze (werk)relaties – door ons in staat te stellen om duurzamer en intiemer te connecten. Plus, mindfulness is nodig voor effectieve en zuivere manifestatie. Wie bewust wil creëren, heeft helderheid van geest en gevoel nodig.
Niet-manifesteren is net als niet-beïnvloeden onmogelijk; we kunnen ons hooguit onbewust zijn van hóe we wat waarom en bij wie creëren. Met een helder hoofd zien we beter wát we nodig hebben (!) – niet zozeer wat we willen; meditatie is geen tool om zonder meer al onze (oppervlakkige) verlangens te realiseren. Als we zuiver willen manifesteren, moeten we zuiver kunnen waarnemen, voelen en zijn. Dan kunnen we ook niet anders dan dat zijn en doen waar we voor geboren zijn.

Ik ben dus ik ben

Mindfulness is hot, heter dan de Sahara hartje zomer. Begrijpelijk, want het is een effectieve, eenvoudige en prettige techniek als je hoofd drukker is dan hartje Amsterdam in welk seizoen dan ook. Wiens hoofd is dat tegenwoordig niet? We worden immers geacht over alles na te denken. Correctie, we worden geacht over alles ook nog eens góed na te denken, steeds jonger lijkt het wel. Dat creëert druk. Correctie, dat creëert bij steeds meer (jonge) mensen gigantisch veel druk. De burn-out cijfers rijen de pan uit.
Meditatie – en de Westerse variant mindfulness – helpt ons om de regie terug te krijgen over onze ‘monkey mind’. Het geeft ons meer keuzevrijheid over onze eigen rol binnen het ‘rat race’ systeem. Het is een tool om te onderzoeken of wat we denken ‘waar’ is voor ons, zodat we niet elke gedachte klakkeloos geloven en door te geven. Het helpt ons om te connecten met anderen. Het brengt ons in contact met ons lichaam en ons gevoel. Het helpt ons om ‘in te dalen’ in het leven  zonder aan alles te hechten: spullen, mensen, gevoelens en gedachten. Het geeft ons ook de kracht om patronen te doorbreken, ons te laten inspireren, te ver-anderen en te vernieuwen.

Wie denkt dat mindfulness, net als meditatie, alleen beoefenend moet, mag of kan worden met onze kont op een kussen heeft het mis. Dan ga je juist voorbij aan de essentie ervan: (meer) aanwezig leren zijn, in alles. We zitten nu eenmaal niet de hele dag in lotushouding tussen allemaal andere zenmeesters en -meesterinnen. Bovendien, waarom zou je een op zijn zachts gezegd prettige staat van zijn willen beperken tot één tijd en één plaats, afgezonderd van de rest van de wereld?
Mindful thinking is het meest waardevol en van nut middenin de chaos en de drukte. Daarom moet ik altijd zo lachen wanneer iemand zegt, ‘meditatie daar heb ik geen tijd voor’. Gewoonweg hilarisch is de reden(ering): ‘meditatie daar heb ik geen rust voor’. All it takes om dat te gaan ervaren is ‘an open mind’ of zoals Aretha Franklink zou zingen: ‘Think, think about what you’re trying to do to you, hey hey hey, think… Let your mind go, let yourself be free.’

“And those who were seen dancing
were thought to be insane
by those who could not hear the music.”

Nietzsche

Nicole Pol

‘Zonder lef geen leven’, is het motto van Durfkracht coach en Moed Marketeer Nicole Pol. Als LaPol helpt ze vrouwelijke professionals om van hun leven en hun werk of business écht een sprookje te maken. Om  hun hart te volgen – dat betekent ‘courage’ (het Franse woord voor moed), volledig vrouw te zijn, hun visie te vertrouwen, hun stem te laten horen en daadkrachtig de regie te nemen. Mét en zonder poespas, want vrouwen ontbreekt het vaak aan oer-vertrouwen. Alleen vanuit moed kunnen we een liefdevol, rijk en gezond leven creëren voor onszelf en van betekenis zijn voor de wereld.