Onze deelnemers vertellen wat een UNLP-opleiding voor hen betekend heeft. Deze keer vertelt Robbert Windsant over de opleiding NLP Practitioner en NLP Master Practitioner.
Alweer anderhalf jaar geleden, in maart 2021, begon Robbert bij ons in Amsterdam aan zijn opleiding Practitioner. “Ik werk bij een grote bank. Voor mijn baan deed ik regelmatig zakelijke cursussen. De Practitioner sprak me aan omdat er werd beloofd dat we aan de slag zouden gaan met innerlijk leiderschap. Dat was voor mij iets nieuws, en het leek me leuk om daar iets over te leren zowel voor mij persoonlijk als voor mijn werk.”
“In het begin vond ik de Practitioner best wel ongemakkelijk. De Practitioner gaat namelijk alleen maar over jezelf. Je krijgt een spiegel voorgehouden en je komt jezelf tegen. Je brengt bijvoorbeeld je overtuigingen in kaart en gaat kijken wat daarvan waar is. Een overtuiging die ik van mezelf had, was dat ik onbevooroordeeld was. Dat ik mensen nam zoals ze waren. Daar bleek niets van waar. Ik was juist wel bevooroordeeld.”
“Pas toen ik dat doorhad, kon ik leren om echt onbevangen naar mensen te kijken. De Practitioner leerde mij het verhaal van mensen te zien. Iedereen heeft een verhaal en dat verhaal is de reden waarom mensen doen zoals ze doen. Pas als je dat weet, kun je mild zijn voor mensen.”
“Door de Practitioner ben ik anders naar het leven gaan kijken. Ik focus me op wat ik belangrijk vind en ben rustiger.”
“Veel mensen die de Practitioner doen, komen met een bepaalde verwachting binnen en krijgen een heel andere uitkomst. Voor mij gold dat ook. Ik deed de Practitioner voor mijn carrière, en de uitkomst was dat mijn baan geen doel op zich meer werd. Een baan moet leuk zijn, uitdaging bieden en energie geven. Je moet niet werken om status of aanzien. Sinds ik dat weet, ben ik een stuk relaxed geworden op mijn werk.”
“Ook in mijn privé-leven laat ik meer los, accepteer ik wie ik ben. Als iemand mij leuk vindt zoals ik ben, is dat oké en zo niet, dan is dat zijn probleem. Ik ga niet meer naar bijeenkomsten omdat dat sociaal wenselijk is, maar alleen omdat ik er zin in heb en er energie van krijg.”
“Mijn gezin staat nu op de eerste plaats. Ik heb twee jonge kinderen en ik probeer zoveel mogelijk leuke dingen met ze te doen en hun aandacht te geven. Voordat ik de Practitioner deed, dacht ik wel dat zij het belangrijkste waren, maar stond mijn werk in feite voorop, besefte ik tijdens de opleiding. Ik nam werk mee naar huis, zat helemaal ‘in mijn hoofd’.”
“Persoonlijke ontwikkeling is voor mij een deel van mijn leven geworden. In de Practitioner kijk je naar het waarom je bent wie je bent. En dat smaakte naar meer. Daarom ben ik de Master gaan doen. Daarin leerde ik mezelf te zijn.”
“Ik ben gewoon mezelf en de ander mag dat ook zijn.”
“In de bankwereld waarin ik werk bestaat er een bepaalde etiquette. Er zijn ongeschreven gedragsregels waar iedereen zich aan houdt. Vroeger zou ik daar rekening mee hebben gehouden. Wat moet ik doen bij bijeenkomsten? Wat moet ik zeggen tegen bepaalde mensen? Hoe kom ik over? Dat doe ik niet meer. Ik voel helemaal geen behoefte aan de goedkeuring van andere mensen. Ik ben gewoon mezelf en de ander mag dat ook zijn. Want niemand is meer dan een ander. En wat blijkt? Het werkt.”
“De Master Practitioner gaat over jouw potentieel en wie je wilt worden in de toekomst. Een van de dingen waar ik mee zat was de vraag: ben ik een goede vader? Het antwoord bleek positief: ik voed mijn kinderen naar eer en geweten op. Een ander ding waar ik mee zat was dat ik weleens boos werd. In de Master leer je dit soort reacties herkennen, wat de uitkomst van die reactie meestal is en hoe je met een andere reactie een andere uitkomst krijgt. Dat je met een ander pad een ander resultaat kan krijgen.”
“Een andere vraag die ik had, ging over hoe je moet omgaan met pijn en moeilijke momenten. Mijn vader overleed toen ik 27 was. Ik heb een week gerouwd, en toen ben ik weer doorgegaan, aan het werk. In de Master leerde ik dat dat gedrag destijds misschien wel een goede strategie voor mij was, maar nu niet meer. Want als je bij het fijn wilt komen, moet je eerst door de pijn. Nu probeer ik pijn aan te gaan. Pats, erdoorheen.”
“Het is heus niet zo dat ik nu niks meer vermijd. Dat gedrag zit nog steeds in me. Met de Master leer ik in ieder geval ermee om te gaan. Dat is ook de bedoeling van persoonlijke groei: je bent er nooit klaar mee.”
